Thank god its Friday!

Traditional friday again. Weer een leuk Ghanees printje uit de kast getrokken vandaag!

Is het niet enig. Moet zeggen dat de prints toch echt beter staan op een bruine huid.:-))
Ik mag overigens ook geen gram meer aankomen, want ik ben bang dat dan de stiksels van het topje om m´n oren vliegen. Oppervlakkig ademen maar.......

Misschien gaat er nog wat gewicht af vanavond. Want het is Partytime. We gaan naar een heuse Ghanese dancing. Ben benieuwd. Volgens onze klant, die vorige week even onverwacht bij ons in de lodge aanschoof bij onze bbq en dansavond, heb ik de african dancing moves, dus dat zit wel goed. Ik was overigens na 1 nummer al helemaal kapot en moest gaan zitten met m´n tong op m´n schoenen. Vanavond gaat de hele groep, dus dat wordt gezellig.

Morgenochtend vroeg op. We gaan (en oh wat ben ik blij) naar SOS kinderdorp. Ik kijk er zo naar uit, al sinds ik weet dat ik naar Ghana zou gaan. Ik ben gisteren in de Accra Mall geweest en ben naast wat ik al had meegebracht aan spulletjes me nog helemaal te buiten gegaan aan het kopen van stapels schriften, pennen, potloden, viltstiften en kleurpotloden. Dat spul is hier trouwens relatief duur, dus ik heb spijt dat ik niet meer uit NL heb meegenomen.  De jongens kwamen deze week al terug van de mall met 5 loopfietsjes en gaan er vandaag nog op uit voor een aantal goede voetballen.

We gaan om 7 uur weg, het is ca 2 uur rijden, hebben dan een afspraak met de directeur van het dorp, krijgen een rondleiding en daarna ontmoeten we de kinderen. Ik kan niet wachten!!!!!!!
Daarna gaan we nog proberen op een kralenmarkt terecht te komen ergens in de buurt (die schijnt daar te zijn) , maar of dat gelukt is, weten we morgenavond pas. Plannen van zaken is hier even iets anders dan thuis.

Zondag gaan we als alles goed gaat eerst naar een kerkdienst (Halleluja!!!!) en gaan daarna (als onze klant vandaag nog met de kaartjes komt) naar een voetbalwedstrijd hier in Accra stadion. Onvoorstelbaar dat het in Accra, Ghana zal zijn, waar ik voor het eerst van mijn leven een echte voetbalwedstrijd in een heus stadion ga meemaken, terwijl ik op een steenworp afstand van de Arena woon. Wel jammer dat ik nou m´n Fufuzela vergeten ben! :-))

O ja, nog even voor de mensen die hun tuin winterklaar aan het maken zijn. Mocht je in je tuin lopen en een bruinrood hoopje aarde tegenkomen, dan heb je.......................

Termieten, HEEL VEEL termieten!

Have a nice weekend!

xxx

Slavenforten, mooie stranden, hoge bruggen, dikke bomen en GMT!

Het heeft even geduurd, maar daar is ze weer. Maandag had ik alles bij me op kantoor behalve de kabel van de camera om de foto´s te kunnen laden, dinsdag een dag op bed gelegen met spit, maar met een (hoge ghanese) dosis diclofenac sta je zo weer op, en gisteren had ik wel een kabel bij me, maar laat die nou van mijn harde schijf zijn ipv de camera. Kortom, het zat qua bloggen even niet mee! O ja, we hebben ook sinds gisterenmiddag geen internet gehad tot zojuist, dus dat helpt ook niet.

Cape Coast Castle

Zoals de volgers van deze blog weten zijn we afgelopen weekend weer een tweedaagse trip gaan maken, en het was weer een supermooie ervaring. Dit keer richting Cape Coast, Elmina en Kakumpark.  De slavenforten waren op zijn zachtst gezegd indrukwekkend en het is niet voor te stellen hoeveel angst er daar moeten hebben geheerst. Wat mij nog het meest vreemd overkwam, was dat Cape Coast Castle er nu zo mooi en idyllisch bijlag, terwijl er zich de meest vreselijke gruwelzaken hebben afgespeeld.  Veel grimmiger was het Elmina Castle. Dit is het fort waar de Nederlanders flink hebben huisgehouden. Vreemd gevoel.

Elmina Castle

Wat de meeste van ons niet wisten is dat de blanken de afrikanen niet hebben gevangengenomen om ze tot slaaf te maken, maar dat het meerendeel werd "aangeleverd" door andere afrikanen als krijgsgevangenen nav van stammenoorlogen. Even bijkomen en napraten in de bus. 

Na de rit in de bus aangekomen bij ons hotel. 1 woord: WAUW.... Ik waande me even terug op Aruba, alleen dan veel en veel rustiger. Wat een topplek om even te genieten van de zee, het zwembad, een goed diner, een lekkere avondstrandwandeling (die werd nog even eng omdat er ineens twee honden liepen in het pikkedonker en mijn loopgenoot uit een soort angst ineens wat sneller en dichterbij me ging lopen, I hate it when they do that... pfff), en een HEERLIJK bed..

Heb om half 7 de volgende ochtend al op een zonnebedje gelegen. Daar waar je in NL dan de dauw nog van alles af moet slaan, staat hier de zon al weer hoog en fanatiek aan de hemel. Wat een hitte. HEERLIJK.

Na het ontbijt, hup weer in de bus naar Kakumpark. Daar hebben we de Canopy gedaan. Dit is een pad van hangbruggen hoog boven het regenwoud. Dapper stapte ik de eerste brug op. Niets aan, peuleschil. Halverwege de derde brug realiseerde ik me ineens hoe hoog het was en vond het blijkbaar het juiste moment om nou eens uitgebreid na te gaan denken over wat er allemaal fout kon gaan. Sta je dan. Drie keer diep zuchten en doorlopen. Voor diegenen die mij wat beter kennen en dus van mijn hoogtevrees op de "hoogte" zijn zal het waarschijnlijk ongelooflijk zijn dat ik dit echt heb gedaan. Gelukkig, er zijn foto´s om het te bewijzen, maar die moet ik nog even krijgen.

Na de Canopy nog een regenwoud wandeling gedaan, waar we diverse inheemse planten hebben gezien, die door een plaatselijke zeer authentiek ruikende gids zijn aangewezen en besproken wat de plaatselijke bevolking doet met de bijvoorbeeld sappen of schors.  Dieren (op mieren, heel, heel, heel veel mieren na) hebben we niet gezien. Het schijnt dat die er wel zijn, maar dan moet je erg diep het woud in en dat ga je op dit gebied niet redden in een uurtje en zeker niet op de All Stars. Tip: draag ze niet in het regenwoud, ze zijn te glad! :-))

Wat is ie groot hè? Gelukkig is het geen kokosnotenboom, kun je je voorstellen wat daar uit zou komen vallen?

Na een wat dubieuze lunch in een nog dubieuzere tent (ik denk dat de laatste serieuze vakantieganger hier vertrokken is in augustus 1984) zouden we naar een dorp gaan waar een traditionele band z´n opwachting zou maken. Nou het woord zouden zegt het al, we gingen niet, want hiervoor had moeten worden gereserveerd! Kun je je voorstellen? Het is als voorstel voor het weekend gedaan door Ghanazen zelf. Het ene moment gaat het wel, het andere moment gaat het niet. Welcome to Ghana.:-))

Het was overigens een heerlijk weekend en ik heb weer dingen gezien die ik nooit meer vergeet. Back to work. Mijn collega en ik zitten al dagenlang alleen op ons kantoortje en zien met lede ogen aan hoe de andere groepen allerlei uitstapjes maken naar aan hun klant gerelateerde locaties of events. Wij wilden zo ook, dus gistermiddag nog maar eens gevraagd. Het kan alleen in Ghana, dat daarna binnen een half uur was besloten dat wij vandaag aan een grote groep afgevaardigden van jeugdorganisatie uit heel Ghana, politici en andere hoogwaardigheidsbekleders een presentatie moesten geven! Oeps, wij ook met onze grote mond.  Zou je in NL ooit zo snel ineens op de agenda komen van een dergelijke belangrijke meeting? Denk het niet. Anyway, Vanochtend om 08.50 present, want om 9 uur zou het beginnen. What a surprise, we waren de eersten. Langzaam druppelden de Ghanezen binnen. Heerlijk relaxed. We hadden beter kunnen weten, wat dit is wat je hier de hele tijd ervaart. De meeting begon uiteindelijk om 11.00 uur. Weer een mooi voorbeeld van in dit geval 09.00 uur GMT (Ghana Maybe Time)! Wat is het toch een topland!

Traditional Friday!

It beats "casual" friday, vind je niet?

Totale integratie!

Zeg nou eerlijk, hard to tell who is not local, right???   :-))

ENJOY YOUR WEEKEND!

IEEEKKKK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  

Wat zijn ze leuk hè, die inheemse beestjes. Ze lijken op kleine salamandertjes oid en rennen gezellig langs de muren van de gang in de lodge. Ik weet nog dat ik een vertederende glimlach had toen ik ze ontdekte en er een aantal foto´s van stond te nemen.

De glimlach verdween als sneeuw voor de zon, toen ik gisteren in mijn kamer 1 van deze grappige jongens zag zitten. Ben niet echt bang, maar wetende dat ik met mijn mond open slaap (tja, ben niet altijd charmant) en ze op het plafond wandelen, geeft je toch een wat onbehaaglijk gevoel. Er achteraan dus maar... Wat een wild west was dat... Over stoelen, op het bed, in de gordijnen, overal heb ik hem achterna gezeten, maar uiteindelijk heb ik de strijd op moeten geven toen de rakker besloot zich te verschuilen in een HELE kleine ruimte achter een plint. Ik heb me maar gewonnen gegeven. Wel heb ik nog twee iets kleinere varianten van deze diersoort uit mijn kamer kunnen zetten, wat overigens doet vermoeden dat er wellicht een hele grote Ghanese Gekko familie (heb inmiddels van onze begeleider begrepen dat dat is wat het is) in mijn kamer woont. Eerlijk gezegd waren zij er waarschijnlijk eerder dan ik, dus accepteren maar.

Slapen met het licht aan, went vast wel..... :-))

Naast dit avontuur niet veel meer meegemaakt gisteren, behalve het werken. Ben vroeg naar de lodge gegaan gezien ik me niet helemaal optimaal voelde en een rustig avondje "thuis", heeft me goed gedaan. Vanochtend naar de naaister geweest en de jurk en het pakje is klaar. Gezien het morgen pas "traditional friday" is, laten de foto´s nog even op zich wachten.

Jammer??

Ok een sneak preview van het pakje dan maar....... 

Ga me niet vragen wanneer ik het ga dragen (misschien als ik nog eens ga werken in Ghana??), maar het proces van de stof uitzoeken, de lol met annitta onze collega hier die alles heeft geregeld en de lol met de naaister waren het helemaal waard.


xxx

Vive le restaurant Francaise!

Vandaag even een korte update. Gisteren lekker gewerkt, we hebben echt stappen gemaakt. Het is wel heel moeilijk hier om concrete afspraken te maken over het krijgen van de informatie die je nodig hebt om verder te kunnen. Men zegt dat je de dingen krijgt, maar er wordt niet echt een tijd, datum of zelfs jaartal bij genoemd... Zo anders dan al dat punctuele gedoe in NL. :-)) Voor mij echt een oefening in geduld. Adem in, hou even vast en Adem weer uit. Doe dit een aantal maal en je stress verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Gisteravond uit eten geweest, met het hele team,  in een fancy Frans restaurant "Le Magellan". Normaal zijn er een aantal teamleden die zich de hele avond opsluiten in hun kamer om te skypen, dus dit was wel weer even gezellig om met de hele groep te zijn en bij te praten over van alles en nog wat. Ook leuk om onze Koreaanse en Indiase broeder mee te nemen naar een Europees restaurant. Tot nu toe hebben we Ghanees, Chinees en Indiaas gegeten, dus dit was een welkome afwisseling. 

Prijzen voor het eten vielen wel mee. Ik had biefstuk (deze keer maar eens well done besteld, medium rare leek me een beetje vragen om problemen hier) met roquefort saus en patatjes. Kosten: 30 cedi, is ongeveer 15 euro. Valt wel mee zul je denken. Maar toen kwam de rekening voor de wijn. 15 cedi..................................PER GLAS!!!! Ik was dus 45 euro verder alleen voor de wijn (Ja Ja, 3 glazen!) Uiteindelijk dus toch nog, met tip en koffie  erbij, ongeveer 50 Euro betaald. Niet te vaak doen dus.

Le team au table de restaurant Francaise

We hebben ook de plannen voor het weekend doorgenomen. We zijn uitgekomen op opnieuw een 2-daagse trip. Als je 2 keer 1 dag doet ben je relatief veel aan het reizen en voor de kosten van de overnachting hoef je een 2-daagse trip niet te laten. Zaterdag gaan we richting Cape Coast (waar de slavenforten staan) en naar een natuurpark waarvan ik de naam even vergeten ben. Voor de rest van het weekend is het nog even open wat we gaan doen. Kijk er nu al naar uit!! Verder nog besproken dat ik het weekend daarna heel graag naar SOS kinderdorpen wil en er zijn 4 teamleden die dit ook wel zien zitten, dus dat is ook geregeld.

Vandaag weer lekker op kantoor. Ben blij dat ik m´n vestje heb meegenomen, want de Airco staat hier of aan of uit en aan betekent HEEL koud.

Net naar de naaister geweest en onze kleren zijn nog niet helemaal klaar. Vanmiddag terug. Kan haast niet wachten. Het is zo spannend.

Het naaiatelier!

De naaister!

Heb net 2 uur moeten wachten tot ik m´n blog kon versturen, want we hadden een serieuze power outage. Dit gebeurt hier dagelijks, maar dit was de eerste echte lange. Blijkbaar lag de hele wijk plat voor wat betreft electriciteit.

Vanavond ga ik m´n was maar eens doen. Lekker soppen in een grote emmer en dan drogen aan het veel te duur gekochte rek waar ik het al eerder over heb gehad.

xxx

Met of zonder knoflook

Hi daar ben ik weer! Om te beginnen hadden we vrijdagavond een gezellige barbecue bij de lodge. Speciaal voor ons een tafel neergezet buiten en een meneer die voor ons stond te bakken en braden. Hiervan op dit moment geen foto´s, want mijn camera lag keurig mooi te wezen in m´n kamer. Volgende keer toch maar even meenemen. Na een hele korte nacht om 5 uur op gestaan om om 6 uur te kunnen vertrekken. Echt, geloof me, dat is gewoon niet mijn sterkste punt. Dat zijn toch geen tijden!!

Afijn, gezellig in de bus, en daar gebeurde het................... De hele week was iedereen al zwak ziek en misselijk geweest, maar ik niet hoor. Ik had NERGENS last van.... Tot dat je in een bus zit, midden in Ghana en hier hebben ze niet, zoals thuis, om elke halve km een McDonalds, pompstation of wegrestaurant.  Ik kan me niet heugen dat ik zo´n last van mijn buik heb gehad en dat ik echt PER DIRECT een toilet moest hebben.

Heel heel erg gelukkig vonden we een pompstation waar ik heen kon. Opluchting alom, dus de weg vervolgd. Maar de opluchting was van korte duur, dus daarna maar stoppen bij het portiershuis van een natuurpark. Ja hoor, ze hadden wel een toilet. Mensen, geloof me.......zo iets ranzigs heb ik nog nooit gezien in m´n leven. Maar ja... Je moet wat.

Na telefonisch contact met de dokter besloten bij de groep te blijven, ik was inmiddels zo beroerd dat ik wellich terug naar de lodge had gemoeten, en ben ik blij dat ik dat gedaan heb.
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen over het weekend. We zijn naar de dam geweest in het Volta meer. Deze dam verzorgt ca 70% van de energie in Ghana. Het is echt een enorm ding. We zijn er ook in geweest.
 

En O ja, Chantal en Marije, deze is speciaal voor jullie!! Planking at Volta Dam Ghana.




Na het bezoek aan de dam,  hebben we gegeten (gelukkig voelde ik me weer wat beter, de malaise was heel heftig maar van korte duur dankzij paracetamol, O.R.S en Immodium, LANG LEVE DE APOTHEEK!)  in Aifrikiko (oid), een vakantiebestemming aan het Voltameer.

Ziet er best exotisch uit toch?

Na onze lunch weer in de bus en door naar de bergen. Het was een lange tocht, maar absoluut de moeite waard. We zijn uitgekomen in AmedZofe (kan het nog steeds niet uitspreken), wat volgens zeggen het hoogste dorp is van West Afrika (ca 800 boven sea level). Gelukkig had ik een kamer in de lodge met uitzicht en wow, wat een uitzicht het was!!! Magnifiek zowel ´s avonds als ´s ochtends.

 Is het niet fantastisch!!!!! Certainly beats de blinde muur van de overburen in Naarden.... :-))

Overigens die avond na het eten nog even in het pikkedonker meegelopen met drie teamleden, Peter, Giovanni en Jeremy, naar het dorp. Best griezelig, want lantarenpalen zijn nog niet doorgedrongen en geiten zijn dan best eng als ze ineens achter je of naast je staan te mekkeren. Na arrival op het dorpspleintje, spotten we ineens een kroegje. Ik wilde daar eigenlijk niet heen, maar het alternatief was alleen terug naar de lodge lopen langs een lang bospad, dus o jee, wat had ik ineens zin in een biertje. Een ervaring om nooit te vergeten. De kroeg hing aan elkaar van houten planken, golfplaten etc, maar er waren tafels, stoelen en een bar. Giovanni heeft zich gewaagd aan een lokaal drankje uit een glas dat qua hygiene standaards niet veel onderdeed voor het laatste toilet dat ik die ochtend had bezocht. Ik heb me maar gehouden aan een flesje (halve liter) STAR. Dit is het lokale bier en goed te drinken. Ik denk dat ik de hals wel 60 keer heb afgeveegd. Smetvrees? Who me? 

Zondag zijn we naar watervallen geweest, waar we hebben gezwommen. Wat een geweld. Het is bijna niet mogelijk om je ogen open te houden omdat de kracht waarmee het water naar beneden komt echt enorm is.
Overigens dachten we allemaal NA het zwemmen weer aan het advies dat we kregen om niet in zoet water te zwemmen in Ghana. Beetje laat, niet waar? We hopen er maar het beste van.

Na de watervallen weer terug naar Accra, maar niet voordat we 2 uur hebben doorgebracht in een restaurant voor onze lunch. Ghanese tijden, zullen we maar zeggen..:-))

Daarna terug in de bus en na een rit van 4,5 tot 5 uur weer terug in de lodge. Om de tijd in de bus te doden hebben we het alom bekende spel Truth or Dare gespeeld, maar gezien we toch professionals zijn hebben we het maar omgedoopt tot Truth or Assignment.

Overigens grappig om te zien hoe snel je je als mens aanpast aan de situatie waarin je verkeerd, want wat een luxe ineens in ons eigen vertrouwde Yiri Lodge, terwijl het toch even slikken was de eerste keer dat we de kamers instapten. Nu leek het wel alsof ik terugkeerde in het Accra Hilton.  Zo zie je maar, alles is betrekkelijk.

Inmiddels weer terug op kantoor en gisteren niet eens de tijd om te bloggen. Het gaat op werken lijken...:-))


Voor wie zich nog afvraagt waarom de titel van deze blog "met of zonder knoflook" is, nog even een laatste foto. Vind je niet dat het concept escargots (in huisje) met knoflookboter en stokbrood een hele nieuwe dimensie krijgt??

 En? Loopt het water je al in de mond??   :-)))

Tot de volgende keer maar weer!!!

Side road shopping (SRS), Shop on Top (SOT), of Retteketet naar Beter Bed

Daar is ze weer! Net aangekomen op kantoor en zit lekker aan een kopje Twinings thee. Ja ja, we hebben het goed. Gistermiddag zijn we naar Osu Children´s Home geweest. Dit is een organisatie die kinderen opvangt die wees, mishandelt of gered van trafficing zijn, of waarvan de moeder mentaal niet meer in orde is, of in de gevangenis zit. We willen daar graag wat avonden doorbrengen om te helpen, maar daar moet de directrice nog toestemming voor geven. Helaas heb ik geen foto´s van de kinderen, omdat sommige stiekum in deze opvang zitten en hun familie dit niet mag weten. Foto´s nemen is dus verboden.

Het is moeilijk je groot te houden als je een zak met lollies mag uitdelen en er ongeveer 30 paar mooie grote bruine ogen met daarachter al zoveel ellende in die koppies je vragend staan aan te kijken voor een lolly. Overigens is er ook meteen duidelijk dat hier het recht van de sterkste telt, want na enkele seconden viel ik zowat omver omdat ze met z´n allen de zak uit mijn handen stonden te rukken. Holy shit, do I realise I come from the land of plenty!!! Hopelijk wordt vervolgd, want dat betekent dat we toestemming hebben gekregen daar te gaan helpen.

Any onderwerp is nu natuurlijk verkeerd na het Osu verhaal, maar ja, life goes on, ook in Ghana.
Ik wil even een paar nieuwe termen introduceren en zal ze verduidelijken aan de hand van wat foto´s.
Allereerst is daar de Side Road Shopping (SRS), ook wel Side Road Selling genoemd.

Bij de laatste "winkel", hebben Chee en ik een wasrek gekocht, waaraan we in de lodge onze gewassen kleren kunnen ophangen. We zijn daarvoor overigens een snelweg in aanleg overgestoken. Het feit dat de weg nog in aanleg is en dus nog niet overal van asfalt voorzien, stopt geen enkele Ghanees van het gebruiken van deze weg, dus we moesten onszelf een weg banen van de een naar de andere kant alsof je de A1 oversteekt. Gelukkig werd er iets minder hard gereden...  :-))), maar daarentegen zijn er geen banen aangegeven wat meteen resulteert in een wirwar van auto´s die elkaar net hoe het uitkomt links of recht passeren en mag ik daar bij opmerken dat we het dan over elkaar tegemoetkomende auto´s hebben! Als ik nu geen daredevil ben, dan weet ik het niet meer.


Daarnaast hebben we de Shop On Top.

Het is ongelooflijk hoeveel van artikelen er worden verkocht vanaf het hoofd, langs de weg, tussen het superdrukke verkeer. Daarbij vergeleken is dat oversteken van mij voor dat wasrek een peuleschilletje. We hebben inmiddels 250 verschillende artikelen (niet ikzelf hoor, maar onze vrouwelijke Canadeze teamlid), geteld die op deze manier aan de man worden gebracht.

Overigens wordt niet alleen op het hoofd van alles verkocht ook langs de weg dus. Ik zeg Ikea eat your hard out!. Hier geen hoge kosten voor een groot gebouw. Na een nacht onder het zeil worden de banken afgestoft en staan ze weer keurig in de "etalage".....

Overigens heeft naast deze meubelverkoper ook Retteketet naar Beter Bed een open air variant.

Ben benieuwd wat we nog meer tegen gaan komen op dit gebied.

Btw. De termen SRS en SOT komen rechstreeks uit mijn grote duim.

Morgen gaan we weg voor een tweedaagse trip naar het Voltagebied. Dit is waar een heel groot meer is. De dag daarna gaan we naar de Wi watervallen. Ben heel benieuwd.
Ik heb daarna ongetwijfeld wel weer iets te vertellen. Voor nu allemaal de hartelijke groeten en een heel gezellig weekend!

vrienden in de supermarkt en meten bij de naaister

Net terug van de naaister. Een zeer vriendelijke vrouw, in een HEEL klein veel te heet hokje langs de weg. We zijn er heen gelopen van kantoor over een stoffig rood aarde pad, de stoep. Een grote chaos aan stoffen, voorbeelden, dozen en andere dingen die een naaister in Ghana nodig heeft. We, Chee (mijn Braziliaanse teamlid) en ik worden vriendelijk ontvangen en krijgen alle tijd om een model uit te kiezen voor de jurken die we willen hebben. De modellen staan op een wat smoezelige,  maar vol met mooie lachende ghanese vrouwen die de voorbeelden dragen, poster.  Ondertussen krijg ik het steeds heter, want er staat wel een fan, maar die is niet aan. De stoffen voor de jurken hadden we al uitgekozen. De zus van 1 van de receptionistes hier verkoopt stof, dus gisteren kwam ze ineens binnen op ons kantoor en hebben we gezamenlijk uitgebreid staan bepalen wat nou een goede kleur was op mijn toch wel wat bleke huid.

 Chee gaat voor een zelfbedacht wat moderne versie van een zomerjurk. Ik kies een origineel ghanees model met hoofdtooi (geen idee hoe dat eigenlijk heet) voor de ene (wat lichtere drukkere stof) en voor een pakje in twee delen voor de wat donkere stof...  JA JA, inderdaad, typisch moi ........ Ik kon weer eens niet kiezen, dus dan maar 2.

Ik heb de prijs voor het maken afgemaakt op 50 cedi (ca 25 euro) voor de jurk en het pakje samen. De prijs voor de beide stoffen komt ongeveer op hetzelfde neer. Voor ons spotgoedkoop, volgens onze ghanese begeleiders betaal ik een prijs die te hoog is.  Dit gebeurt overigens wel vaker als er een prijs moet worden gemaakt voor een obruni (witte/blanke).

Het woord Obruni werd me overigens de eerste dag al geleerd door onze Ghanese begeleider Bismarck. Hij is aangewezen om ons deze vier weken te helpen met alle dingen die we zouden kunnen tegenkomen. Hij regelt ook onze taxi´s, vertelt wat dingen zouden moeten kosten (hij was er niet bij met de jurken :-)) en gaat met ons mee op trips.
Hij vertelde dat het zomaar kan gebeuren dat je als blanke in de straten van Ghana ineens obruni hoort roepen. Gezien de betekenis van het woord, kun je er dan vanuit gaan dat ze jou bedoelen, want er zijn, in mijn beleving weinig blanken op straat. Volgens Bismarck kun je dan reageren met Obibini, wat zwarte betekent. Dit is heel gewoon hier.   Het leek mij nog al een sterk verhaal tot we 2 dagen geleden in de supermarkt (en hoe modern) liepen.

Ik passeerde een groepje jonge vrouwen en meisjes en tijdens het passeren hoorde ik duidelijk het woord obruni vallen. Na enkele seconde aarzelen, besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en reageerde met een aarzelend obibini. Ze begonnen meteen hilarisch te lachen en het ijs was gebroken. Nadat ik was doorgelopen naar een volgend pad stonden ze ineens (deze keer incl. man)  voor me met een camera om foto´s van me te maken. Ook daar na enig aarzelen besloot ik, dat wat zij kunnen, ik ook kan. Camera gepakt en daar zijn ze dan: mijn nieuwe, zeer kortstondige Ghanese vrienden, want na dit tafereel zijn we allemaal weer onze eigen weg gegaan. Het heeft ongeveer 3 uur geduurd voordat de glimlach van mijn gezicht verdween. Wat een fantastisch land!!

Hi All, Inmiddels 3 dagen in Ghana en het voelt als weken. De mensen zijn zo vreselijk aardig en je voelt je zo welkom. Ghanezen zijn echt hele hartelijke, warme mensen. Dat warme overigens, is wat overbodig, want daar zorgt de zon al voor. I am not comlaining, it beats rain!..
We zijn vandaag voor het eerst op kantoor van onze klant en al hard aan het werk. Eerst maar eens proberen ECHT duidelijk te krijgen wat nou de precieze vraag is.

Het goede nieuws overigens is, dat we sinds gisteravond in de lodge internet hebben. Dat was al aanwezig, maar deed het gewoonweg niet. Het is ongelooflijk om te merken hoe vanzelfspekend dit soort zaken allemaal zijn voor ons in NL. 

Ondanks het nog maar kort verblijf hebben we al veel gezien van de stad en hebben ook al echte Ghanese Fufu gegeten. Geen idee waar het van is gemaakt, maar het is een soort substantie (lijkt op stopverf) die als een bal in soep ligt (in mijn geval een soort hele hete pindasoep met stukken kip) en die je dan met je handen eet. Ken van vroeger nog dat grapje: Ork, ork, ork, soep eet je met een????   Nou geloof me, met een vork is echt een STUK makkelijker dan met  je handen........ uiteindelijk toch maar een lepel! Overigens was zowel de Fufu als de soep heel erg lekker, dus dat ga ik vast nog een keer eten!.

voor nu even genoeg, maar geloof me. Plenty more stories to tell. Nu al.

Heleen goes to Ghana - 8 days to go!

From October 1 to October 30 I’ll be working in Accra, Ghana. I was lucky enough to be selected for IBM’s Corporate Services Corps. During those 4 weeks me and two other IBM colleagues will be working together with a Ghanese non-profit government organisation which mission is to implement policies and programs that will provide an enabling environment for the overall empowerment of all Ghanaian youth; facilitating for them equitable access to opportunities that will ensure the realization of their full potentials, and guaranteeing them
worthy employment for their meaningful contribution to national development

I am very much looking forward to it, but still have a lot to do before leaving.....   :-))