vrienden in de supermarkt en meten bij de naaister

Net terug van de naaister. Een zeer vriendelijke vrouw, in een HEEL klein veel te heet hokje langs de weg. We zijn er heen gelopen van kantoor over een stoffig rood aarde pad, de stoep. Een grote chaos aan stoffen, voorbeelden, dozen en andere dingen die een naaister in Ghana nodig heeft. We, Chee (mijn Braziliaanse teamlid) en ik worden vriendelijk ontvangen en krijgen alle tijd om een model uit te kiezen voor de jurken die we willen hebben. De modellen staan op een wat smoezelige,  maar vol met mooie lachende ghanese vrouwen die de voorbeelden dragen, poster.  Ondertussen krijg ik het steeds heter, want er staat wel een fan, maar die is niet aan. De stoffen voor de jurken hadden we al uitgekozen. De zus van 1 van de receptionistes hier verkoopt stof, dus gisteren kwam ze ineens binnen op ons kantoor en hebben we gezamenlijk uitgebreid staan bepalen wat nou een goede kleur was op mijn toch wel wat bleke huid.

 Chee gaat voor een zelfbedacht wat moderne versie van een zomerjurk. Ik kies een origineel ghanees model met hoofdtooi (geen idee hoe dat eigenlijk heet) voor de ene (wat lichtere drukkere stof) en voor een pakje in twee delen voor de wat donkere stof...  JA JA, inderdaad, typisch moi ........ Ik kon weer eens niet kiezen, dus dan maar 2.

Ik heb de prijs voor het maken afgemaakt op 50 cedi (ca 25 euro) voor de jurk en het pakje samen. De prijs voor de beide stoffen komt ongeveer op hetzelfde neer. Voor ons spotgoedkoop, volgens onze ghanese begeleiders betaal ik een prijs die te hoog is.  Dit gebeurt overigens wel vaker als er een prijs moet worden gemaakt voor een obruni (witte/blanke).

Het woord Obruni werd me overigens de eerste dag al geleerd door onze Ghanese begeleider Bismarck. Hij is aangewezen om ons deze vier weken te helpen met alle dingen die we zouden kunnen tegenkomen. Hij regelt ook onze taxi´s, vertelt wat dingen zouden moeten kosten (hij was er niet bij met de jurken :-)) en gaat met ons mee op trips.
Hij vertelde dat het zomaar kan gebeuren dat je als blanke in de straten van Ghana ineens obruni hoort roepen. Gezien de betekenis van het woord, kun je er dan vanuit gaan dat ze jou bedoelen, want er zijn, in mijn beleving weinig blanken op straat. Volgens Bismarck kun je dan reageren met Obibini, wat zwarte betekent. Dit is heel gewoon hier.   Het leek mij nog al een sterk verhaal tot we 2 dagen geleden in de supermarkt (en hoe modern) liepen.

Ik passeerde een groepje jonge vrouwen en meisjes en tijdens het passeren hoorde ik duidelijk het woord obruni vallen. Na enkele seconde aarzelen, besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en reageerde met een aarzelend obibini. Ze begonnen meteen hilarisch te lachen en het ijs was gebroken. Nadat ik was doorgelopen naar een volgend pad stonden ze ineens (deze keer incl. man)  voor me met een camera om foto´s van me te maken. Ook daar na enig aarzelen besloot ik, dat wat zij kunnen, ik ook kan. Camera gepakt en daar zijn ze dan: mijn nieuwe, zeer kortstondige Ghanese vrienden, want na dit tafereel zijn we allemaal weer onze eigen weg gegaan. Het heeft ongeveer 3 uur geduurd voordat de glimlach van mijn gezicht verdween. Wat een fantastisch land!!