Met of zonder knoflook

Hi daar ben ik weer! Om te beginnen hadden we vrijdagavond een gezellige barbecue bij de lodge. Speciaal voor ons een tafel neergezet buiten en een meneer die voor ons stond te bakken en braden. Hiervan op dit moment geen foto´s, want mijn camera lag keurig mooi te wezen in m´n kamer. Volgende keer toch maar even meenemen. Na een hele korte nacht om 5 uur op gestaan om om 6 uur te kunnen vertrekken. Echt, geloof me, dat is gewoon niet mijn sterkste punt. Dat zijn toch geen tijden!!

Afijn, gezellig in de bus, en daar gebeurde het................... De hele week was iedereen al zwak ziek en misselijk geweest, maar ik niet hoor. Ik had NERGENS last van.... Tot dat je in een bus zit, midden in Ghana en hier hebben ze niet, zoals thuis, om elke halve km een McDonalds, pompstation of wegrestaurant.  Ik kan me niet heugen dat ik zo´n last van mijn buik heb gehad en dat ik echt PER DIRECT een toilet moest hebben.

Heel heel erg gelukkig vonden we een pompstation waar ik heen kon. Opluchting alom, dus de weg vervolgd. Maar de opluchting was van korte duur, dus daarna maar stoppen bij het portiershuis van een natuurpark. Ja hoor, ze hadden wel een toilet. Mensen, geloof me.......zo iets ranzigs heb ik nog nooit gezien in m´n leven. Maar ja... Je moet wat.

Na telefonisch contact met de dokter besloten bij de groep te blijven, ik was inmiddels zo beroerd dat ik wellich terug naar de lodge had gemoeten, en ben ik blij dat ik dat gedaan heb.
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen over het weekend. We zijn naar de dam geweest in het Volta meer. Deze dam verzorgt ca 70% van de energie in Ghana. Het is echt een enorm ding. We zijn er ook in geweest.
 

En O ja, Chantal en Marije, deze is speciaal voor jullie!! Planking at Volta Dam Ghana.




Na het bezoek aan de dam,  hebben we gegeten (gelukkig voelde ik me weer wat beter, de malaise was heel heftig maar van korte duur dankzij paracetamol, O.R.S en Immodium, LANG LEVE DE APOTHEEK!)  in Aifrikiko (oid), een vakantiebestemming aan het Voltameer.

Ziet er best exotisch uit toch?

Na onze lunch weer in de bus en door naar de bergen. Het was een lange tocht, maar absoluut de moeite waard. We zijn uitgekomen in AmedZofe (kan het nog steeds niet uitspreken), wat volgens zeggen het hoogste dorp is van West Afrika (ca 800 boven sea level). Gelukkig had ik een kamer in de lodge met uitzicht en wow, wat een uitzicht het was!!! Magnifiek zowel ´s avonds als ´s ochtends.

 Is het niet fantastisch!!!!! Certainly beats de blinde muur van de overburen in Naarden.... :-))

Overigens die avond na het eten nog even in het pikkedonker meegelopen met drie teamleden, Peter, Giovanni en Jeremy, naar het dorp. Best griezelig, want lantarenpalen zijn nog niet doorgedrongen en geiten zijn dan best eng als ze ineens achter je of naast je staan te mekkeren. Na arrival op het dorpspleintje, spotten we ineens een kroegje. Ik wilde daar eigenlijk niet heen, maar het alternatief was alleen terug naar de lodge lopen langs een lang bospad, dus o jee, wat had ik ineens zin in een biertje. Een ervaring om nooit te vergeten. De kroeg hing aan elkaar van houten planken, golfplaten etc, maar er waren tafels, stoelen en een bar. Giovanni heeft zich gewaagd aan een lokaal drankje uit een glas dat qua hygiene standaards niet veel onderdeed voor het laatste toilet dat ik die ochtend had bezocht. Ik heb me maar gehouden aan een flesje (halve liter) STAR. Dit is het lokale bier en goed te drinken. Ik denk dat ik de hals wel 60 keer heb afgeveegd. Smetvrees? Who me? 

Zondag zijn we naar watervallen geweest, waar we hebben gezwommen. Wat een geweld. Het is bijna niet mogelijk om je ogen open te houden omdat de kracht waarmee het water naar beneden komt echt enorm is.
Overigens dachten we allemaal NA het zwemmen weer aan het advies dat we kregen om niet in zoet water te zwemmen in Ghana. Beetje laat, niet waar? We hopen er maar het beste van.

Na de watervallen weer terug naar Accra, maar niet voordat we 2 uur hebben doorgebracht in een restaurant voor onze lunch. Ghanese tijden, zullen we maar zeggen..:-))

Daarna terug in de bus en na een rit van 4,5 tot 5 uur weer terug in de lodge. Om de tijd in de bus te doden hebben we het alom bekende spel Truth or Dare gespeeld, maar gezien we toch professionals zijn hebben we het maar omgedoopt tot Truth or Assignment.

Overigens grappig om te zien hoe snel je je als mens aanpast aan de situatie waarin je verkeerd, want wat een luxe ineens in ons eigen vertrouwde Yiri Lodge, terwijl het toch even slikken was de eerste keer dat we de kamers instapten. Nu leek het wel alsof ik terugkeerde in het Accra Hilton.  Zo zie je maar, alles is betrekkelijk.

Inmiddels weer terug op kantoor en gisteren niet eens de tijd om te bloggen. Het gaat op werken lijken...:-))


Voor wie zich nog afvraagt waarom de titel van deze blog "met of zonder knoflook" is, nog even een laatste foto. Vind je niet dat het concept escargots (in huisje) met knoflookboter en stokbrood een hele nieuwe dimensie krijgt??

 En? Loopt het water je al in de mond??   :-)))

Tot de volgende keer maar weer!!!